Bekegem, een oer-West-Vlaams dorp dat niemand weet liggen. Zelfs sommige mensen van de buurdorpen niet, al kan dat misschien iets meer zeggen over die mensen dan over Bekegem. Zo onbekend dat het al eens van de kaart valt, hoewel er met wat geluk al eens een bus passeert. Voor de mensen die goed zoeken zullen het vinden tussen Jabbeke en Oudenburg (alletwee bekend van files en ongevallen). Het is het dorp waar ik getogen ben, maar waar tot voor een paar jaar, behalve de vinkenzetting en de boterkaarting, niets te beleven viel. Dat is dus aardig veranderd in de afgelopen jaren. Zo vond dit weekend voor de derde keer Bekegem Speelt Met Vuur plaats. Zoals traditioneel in boerendorpjes in Bekegem begint de feestavond met een mis. Dit jaar ter ere van Sint-Laurentius, dorpspatroon en boven het vuur doodgemarteld, en Cercle Brugge, de nieuwe heiligen en spelend vol vuur… Even traditioneel is dat de vroomheid in de kerk achterblijft en rond een gigantisch vuur een bacchanaal ontstaat die de buurdorpen tot een gat in de nacht uit hun slaap haalt. Omdat we nog niet warm genoeg hebben met brandstapels en vurige dranken in ons keelgat haalde de organisatie, als ware pioniers in onze streek, dit jaar opnieuw het Boombal naar Bekegem. Enfin, nuchterheid was een utopie voor de aanwezigen, nachtrust evenzeer voor de afwezigen. Zeker als de clan Cobbaert samen met nog wat ander gespuis tot een gat in de nacht op het dorpsplein staat te nagelkloppen en Daar in dat kleine cafĂ© aan de haven staat te kelen. Aaah, Bekegem, een feest!
Een prachtig stukje om te lezen !!! En ola, de clan is er nog eens.
The clan remains strong!