Omagh God

Dinsdagavond … opnieuw net terug van een sneak preview in de Kinepolis. Aan de hand van de tips wisten we al dat het ging worden, maar we waren het niet zeker omdat deze film op IMDB geclassifieerd wordt onder TV-film … en persoonlijk vind ik hem daar ook beter passen. Er zullen zeker genoeg argumenten zijn om deze film wel in de zalen te brengen, maar ik heb zo het gevoel dat deze niet past op het grote scherm. Anyhow we waren net op tijd de zaal binnen om het begin net niet te missen en het eerste wat mij opviel was de stijl van filmen. Iedereen die Bloody Sunday gezien heeft, weet dan ook meteen welke filmstijl ik bedoel, nl. de schoudercamera die overal meer rondloopt, soms onscherpe beelden schiet, inzoomt en uitzoomt … het ziet er in principe amateuristisch uit, maar de bedoeling is authentiek over te komen. Elk zijn mening hierover, maar ik het is een karakteristieke stijl die ik moeilijk kan smaken. Niet alleen de beelden zelf, ook de mixage van de beelden, en bij momenten zelfs de synchronisatie van het geluid, is precies gedaan door een modale student aan het RITS. De associatie met Bloody Sunday is dan ook niet toevallig. Waar Paul Greengrass bij Bloody Sunday nog scenarist en regisseur was, dan was hij nu enkel scenarist (ism Guy Hibbert) en Peter Travis regisseur. Arthur Lappin bleef executive producer en de cinematografie ging van Muldowney over naar Donal Gilligan. Een paar verandering dus, maar de hand van Greengrass valt gewoonweg niet te miskennen. Met dat verschil dat Bloody Sunday een ijzersterke film was die met recht en rede in de cinema thuishoorde.
Het verhaal van Omagh gaat als volgt (ik hoop dat ik de mensen niet moet vertellen wat er op 15 augustus 1998 gebeurde …): we volgen eerst de voorbereidingen van het Real IRA en pikken ondertussen in bij het gezin Gallagher tot deze samenvalt met de aanslag en het gezin Gallagher zoon en broer Aiden verliest. Vanaf hier volgen we het verwerkingsproces van het gezin, die nog het meest gericht is op de vader die voorzitter wordt van de Omagh Support Group… het wordt een zoektocht naar waarheid en gerechtigheid tegen een blijkbaar onverschillige overheid. Een film die stof vormt tot debat, zo bracht het bij ons de discussie op gang naar de rol van informanten bij veiligheidsdiensten en de offers in een vredesproces …
Conclusie: een sterk verhaal met goede vertolkingen, maar niet de moeite om in de cinema te gaan zien als hij waarschijnlijk binnenkort op de BBC wordt uitgezonden.

2 Reacties

  1. Als een dergelijke film enkel op TV uitkomt zal er slechts een klein publiek weet van hebben. Jij weet wat er is gebeurd in Omagh in 1998 maar ik denk dat er niet veel mensen zijn die zich dat “kleine fait-divers” nog herinneren. De ganse toestand in Noord Ierland wordt door velen afgedaan als afgerond maar niets is minder waar. Of heb je het nieuws van de laatste weken niet gevolgd?

    Oh, vooraleer je er zelf over begint 😉 Ja ik vind dat alle media een opvoedende waarde hebben en niet louter een ontspannende

    Groeten,
    Tijl

  2. Daar heb je natuurlijk een punt Tijl, maar aan de andere kant stel ik dan de vraag of de mensen in de cinema wel naar deze film gaan kijken. Anyhow het is zeker een must-see en het is al eerder gebeurd dat een tv-film aansloeg in de cinema.
    En of het voor de massa een “fait-divers” is en of de kwestie in Noord-Ierland als afgedaan beschouwd wordt, dat kan ik alleen maar betreuren, samen met zovele “historische feiten” die de massa maar al te makkelijk vergeet.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.