Moe …

… was ik zeker toen ik zaterdag in de late namiddag terug thuis kwam. Het was me het weekje wel. Het laatste dat de blogosfeer van mij vernam was mijn cinema-bezoek van vorige dinsdag (de sneak van deze week is ook zeer de moeite, Gentenaars die mee willen of willen weten wat de sneak is mogen mij gerust mailen). Een overzicht van de andere gebeurtenissen tot op heden:
Woensdagavond heb ik mij hier op mijn studio eens aan het kuisen gezet en ik moet zeggen het zag er nadien piekfijn, kraaknet en blinkend schoon uit. Het moest grondig gebeuren en dus was ik er wel een tijdje mee bezig, maar had nog net wat tijd om nadien samen met mijn bovenbuur Michaël een dvd’ke te bekijken. Hij had ‘Saw‘ voorzien, één of andere horror/thriller-film waarvan ik de trailer al eens gezien had, maar verder nog niet van gehoord had. Soit, het was nu niet meteen een grootse film, maar wel aangenaam om zo eens als avondbreak voor het slapen te bekijken. Enfin, voor mij toch, ik vrees dat iets gevoeliger zielen minder goed zullen slapen na dergelijke cinema. Waarover gaat het ? Een dokter en een fotograaf zijn samen het slachtoffer van een psychopaat en zitten opgesloten in één of andere afgesloten sanitaire ruimte met een dood lijk tussen hen in. Het doet een beetje denken aan Se7en, in de zin van verrassende wendingen en een pyschopatische serie-moordenaar met een bepaalde morele missie, in dit geval: dankbaar zijn om te leven. Maar daar houdt de vergelijking ook op … Se7en een superieure film met schitterend acteerwerk en sterke karakteruitwerking. Saw teert enkel op het verhaal met verrassende wendingen. Cinematografisch is er niets speciaals aan op te merken en de acteerprestatie’s zijn zeer gewoontjes. Zoals gewoonlijk wil ik jullie mijn score niet onthouden: 5/10 en dat heeft ‘Saw’ te danken aan het feit dat ik niet in slaap viel terwijl ik toch wel moede was.
Donderdagavond dan … het begin van mijn feestweekeinde … Zo nu en dan geven we hier in de Dekwint een feestje … en aangezien er hier toch veel studenten zitten, durven we dat wel eens een kotfeestje te noemen. Van deze keer was het een cocktailavond, net zoals het eerste ‘kotfeestje’ destijd in november, met het verschil dat de brouwels nu mijn creatie’s waren. Redelijk eenvoudige recepten eigenlijk, maar mijn publiek -dat in kleiner dan verwachte getale op het feestje afkwam- kon ze best wel smaken, vooral mijn mix met Cointreau. Een greep uit de receptjes (ze dateren nog uit de tijd van de Molotov-cocktailfeestjes van de KIB): Bin Laden: Vodka (100ml), Blue Curacao (100 ml), Gin (100 ml), Sinaasappelsap (600 ml), Citroensap (20 ml) * Saddam: 1/5 Blue Curacao, 1/5 Vodka en 3/5 Sinaasappelsap * Basajev: 1/5 Grand Marnier, 1/5 Vodka en 3/5 Sinaasappelsap * Abu Abbas: 2/5 Sinaasappelsap, 2/5 Passoa en 1/5 Cointreau * … De avond werd overigens gezellig afgesloten door een bezoekje van de vrouwelijke stadpolitie die ons even op nachtlawaai kwam wijzen (na een klacht van iemand in ons gebouw), maar tot onze ontzetting niet even wou proeven van mijn brouwsels 😉
Vrijdag… had ik gelukkig verlof genomen, want zo een avondje cocktails maken is vermoeiend, zeker als je ze natuurlijk telkens moet proeven 😉 Maar heel lang moest ik niet uitslapen want ik had een dagje heen en weer vliegen voor de boeg om uiteindelijk in Leuven te arriveren om in eerste instantie mijn nieuwe typplank te gaan ophalen (waar ik nu overigens de eerste regels op typ) en om daarna samen met mijn goede vriendin Sita klaar te maken voor het Galabal van de Letteren in Salons Georges. Wat zoals gewoonlijk met de collega ‘oude zakken’ resulteerde in een memorabel feestje en het ziet er deze vrijdag niet veel beter uit … report follows 😉
Zaterdag… bestond grotendeels in slapen en huiswaarts keren … ’s avonds ging ik normaal gezien nog naar de Golden Years-fuif in Brugge, maar aangezien ik in slaap gesukkeld was in de zetel, leek het mij niet aangewezen er nog een avondje tot de hele vroege morgenuren van te maken. Dan maar thuisgebleven en zowaar aangename TV gezien, op Canvas natuurlijk. Het begon al schitterend met de nieuwe Britse serie Murder City. Deze keer worden we meegevoerd in de Londense misdaadwereld samen met twee tegenstelde rechercheurs DI Susan Alembic en DS Luke Stone. Susan is de oudere, meer ervaren en gevoeligere detective, terwijl Luke een jonge, zeer intelligente en nuchtere detective is die zich daarnaast steeds steengoed in de geest van de daders kan inleven. Mijn eerste indruk was een zeer positieve, weinig recente crimi’s hebben mij zo kunnen boeien als deze … en tot mijn ontstentenis kwam ik deze namiddag te weten dat er hiervan maar 6 afleveringen gedraaid zijn. Daarna kreeg Verdeel en Heers een tweede kans en waar het in de eerste minuten goed uitzag met een stuk over de communicatie in de regering-Leterme ging het daarna opnieuw sterk de dieperik in. Naar het einde toe viel ik terug in slaap en was net op tijd wakker om het einde van Nachtwacht te zien en Murder in Mind dus niet te missen. Van deze vervanger van Between the Sheets op de late Canvas-zaterdagavond had ik vorige week nog de eerste aflevering van het tweede seizoen gemist (iemand een idee of Canvas ooit het eerste seizoen heeft uitgezonden). Murder in Mind is geen klassiek whodunnit, maar een whydunnit, een onderdompeling in de criminele psychologie. We volgen de dader van het begin af en zien de aanloop naar de misdaad, motieven en voorbereidingen, de misdaad zelf en de afwikkeling ervan. De dader vertelt zijn verhaal aan de hand van real-time (of in-action) commentaar, dus geen voice-over’s of flash-back vertelseltjes, maar je snapt wel wat ik er mee bedoel… En ook deze serie kon mij boeien, ik vond het een originele invalshoek en het verraste mij tegelijk wel en niet dat Anthony Horrowitz de bedenker hiervan is… gelukkig zijn er hier meer dan zes afleveringen van gemaakt (23 verdeeld over 3 seizoenen)…
En zo zitten we aan vandaag … zondag … en heb ik mijn blog-schade een beetje ingehaald, maar ik blijk niet de enige te zijn die zijn blog een beetje verwaarloosd heeft of een beetje moeilijkheden heeft gehad om inspiratie te vinden. Verca en Stijn hadden net als ik vanalles te doen, Zeveraar ontbrak het aan inspiratie en ook Matthias en Huug hebben last van een zogenaamde blogblock. Sita heeft buiten de examens geen tijd om te bloggen en ook Siegfried is sinds hij in Brussel werkt in een lagere postversnelling geschakeld. Bietje heeft er tenslotte sinds de Home Town blijkbaar de brui aan gegeven. Het is een verhaal van komen en gaan, die Vlaamse blogosfeer…