Beter dan te zeuren over het opnieuw opnemen van mijn blog is er iets voor schrijven. En daarmee is hierover alles gezegd ;-).
Innsbruck, de hoofdstad van de Alpen, heeft de afgelopen anderhalf jaar een niet te onderschatten rol gespeeld in mijn leven. Niet het minst omwille van S, die hier op Erasmus-uitwisseling was, maar evenzeer omwille van mijn herontdekte liefde voor de Alpen, of bij uitbreiding de bergen. In mijn kindertijd gingen we namelijk regelmatig op reis naar wat ik maar hogergelegen gebieden zal noemen. Aanvankelijk de Moezelstreek, later het Zwarte Woud en Zwitserland. En toen kwam ik in mijn tienerjaren en interesseerden die bergwandelingen mij niet meer, ik, een echte rebelse tiener, ging ik liever naar meer culturele bestemmingen als de Provence, Kreta, Israel, Egypte, India, China, etc. Ongeveer 15 jaar later na mijn laatste bergreis belandde ik opnieuw in de Alpen, net omdat S per se naar een berggebied op Erasmus wou en Innsbruck de enige bergachtige optie was. Toen het vliegtuig op 5 maart 2010 doorheen de wolken dook en in rechte lijn naar Innsbruck-Kranebitten vloog, werd ik op slag verliefd op wat ik door het venstertje zag: een vallei geflankeerd door twee massieve bergketens, de Tuxer Alpen aan de ene kant en de Nordkette of Inntalkette aan de andere kant, op dat moment parelwit in sneeuw gehuld. Die liefde zou van dan af alleen maar de hoogte in gaan. Een mooie historische stad, gezellige restaurantjes, uitstekend openbaar vervoer tot een eind in de bergen en honderden kilometers perfect uitgestippelde wandelpaden en nog zoveel andere paden om van daaruit te ontdekken. Mijn nieuwe reishemel was ontdekt. Na maart 2010 reisde ik nog twee keer in het gezelschap van S naar Innsbruck. Deze keer doe ik het vrij gezellig op mijn eentje, meteen ook de eerste keer in mijn leven. Benieuwd hoe mij dat zal bevallen. Het programma ligt in ieder geval al grotendeels vast. Ik probeer alvast iedere avond een verslagje te brengen van mijn belevenissen. Maar nu eerst mijn valies maken!
