Walging

In het zonet afgelopen nieuwsoverzicht op Canvas zag ik twee nieuwsberichten die me overvielen met zo’n gevoel van afgrijnzen dat ik er misselijk van werd. Ten eerste zag ik een verslag van het verkiezingscongres van het VB en wat ik daar zag was gewoon onvoorstelbaar (“geen Jihad in mijn straat”, klimaatproblemen afdoen als Getuigen van Jehova-verhalen, een super-minister die de Vlaamse identiteit zuiver moet houden). Ze ontkennen / bevestigen (afhankelijk van wie het vraagt) dat ze de erfgenamen zijn van het VNV, maar ik denk zelfs dat de vooroorlogse Landdagen op de Kesterheide van deze laatste stukken gematigder, menselijker, zelfs democratischer waren. Filip Dewinter leek meer weg te hebben van een Jef Van de Wiele dan van een Staf Declercq of Hendrik Elias. VB erfgenaam van VNV, misschien, van de ASSV of de DeVlAG, volledig! De jaren ’40 leken zelfs helemaal terug twee berichten later in het nieuwsoverzicht. Russische neonazi’s die “Heil Rusland” roepen en onder goedkeurend oog van politie Europarlementariërs in elkaar gaan kloppen omwille van een conferentie inzake homorechten in Rusland. Opnieuw vierde mijn walging hoog tij.