Nadat het nieuws rond de lijst van nieuwe FWI-directeurs bekend was (the talk of the day/week in archival-town), kon ik bij collega-archivarissen over het algemeen toch een positieve teneur waarnemen rond de benoeming van Karel Velle als de nieuwe algemeen rijksarchivaris. Bij veel collega’s bestond vooral de hoop op vernieuwing, een nieuwe dynamiek, een nieuwe ’toekomst’, maar tegelijk rees er ook een afwachtende houding … wait and see …
De eerder negatieve teneur rond de ‘parachutering’ van Velle vanuit het kabinet Verwilghen viel ook op in de franstalige pers, zo onder meer in La Libre Belgique (15/03/2005)…
On s’étonne dans la presse flamande de voir Karel Velle, collaborateur de Marc Verwilghen, devenir directeur des Archives générales du Royaume. On y voit une politisation de la fonction, comme, dit-on, son prédécesseur, Ernest Persoons avait déjà été nommé après un passage chez le ministre de tutelle de l’époque, Daniel Coens. Mais Karel Velle a été choisi sur base de ses compétences. Il n’est pas le premier à passer d’un cabinet à un poste dirigeant.
Een duidelijke referentie naar het artikel van Ward Daenen in De Morgen, waar ik ook eerder naar refereerde. Hij reageert nu een paar dagen later in een commentaarstuk.
We citeren een aantal passage’s
[…]
Welja, Velle is bekwaam. De selectiecommissie gaf de historicus de hoogste score. Een A of ‘zeer geschikt’ (en dus niet ‘B’ zoals maandag in de krant stond). Archivarissen her en der bevestigen: “Velle heeft een goede naam in onze wereld. Hij is intelligent en gaat doortastend te werk.” Dat zal nodig zijn, want het Rijksarchief bewaart niet alleen de belangrijkste historische bronnen van België maar maakt ook de democratische besluitvorming controleerbaar. Archieven leveren bewijskracht in een democratisch bestel.
[…]
Dank u meneer Daenen, om nog eens het nut en belang van archieven in de verf te zetten, het is een taak waar ik in mijn vriendenkring en familie al enige uren mee gesleten heb en er nog vele zal slijten.
[…]
Velle mag bulken van het talent zijn aanstelling zal ook een politieke benoeming zijn. Hij was immers niet de enige ‘zeer geschikte’. Inge Schoups had ook een A. Schoups heeft jarenlang in het Rijksarchief gewerkt en de voorbije jaren naam gemaakt als stadsarchivaris in Antwerpen. Heer werk dwingt (inter)nationaal respect af.
[…]
Een zeer terechte beoordeling van mevrouw Schoups inderdaad. Haar dynamisme en verwezenlijkingen hebben andere archivarissen buiten het stadsarchief Antwerpen aanmoedigd om vernieuwend uit de hoek te komen. Alle lof dus… WD laat zijn voorkeur voor Schoups tevens doorschijnen en zijn argumenten zijn zeker niet van enige rede verstoken, maar ja keuze’s dienen gemaakt en zijn nooit makkelijk. En who can blame Verwilghen om iemand met hetzelfde officiële resultaat en die hij kent van zijn kabinet te verkiezen. Och je kan daar eeuwig over palaveren en dat is nu eigenlijk het laatste wat we wensen in de wereld van de archivistiek (mag ik toch verhopen). Vooruit en niet omkijken naar het verleden “…het zal dus Karel Velle zijn die Ernest Persoons […] moet doen vergeten. Want de voormalige algemeen rijksarchivaris was een omstreden figuur…” Een walk-in-the-park zal het evenwel niet worden, want er staat veel werk op stapel. Vaak is het schrikken over achterstalligheden in het ARA en ook één van mijn vroegere proffen: Frank Scheelings, hoofd van de universitaire opleiding archivistiek en hedendaags documentbeheer, bevestigd (en geciteerd in het commentaarstuk van WD).
[…] “Het rijksarchief is niet bij machte om de door de administratie aangemaakte elektronische bestanden, de overheidsarchieven van morgen, te capteren en te conserveren. De politieke klasse pleegt, zonder het te beseffen, een memoricide die in de Belgische geschiedenis haar gelijke niet kent”
En zo zitten we in het verhaal van de digitale archieven, die ik later nog wel eens ter sprake zal brengen.
