Vrijdagavond was het weer zover, tijd om nog eens een concertje mee te pikken in één van de vele West-Vlaamse culturele centra. Deze keer stond één des hollands trots op de planken: Frank Boeijen. Niet dat het nu één van mij favoriete nederlandstalige artiesten is, maar toch is er iets.
Ik herinner mij nog goed de tijd dat ik nog met mijn Lego speelde, de laatste maanden voor ik naar het middelbaar trok … op de achtergrond speelden toen afwisselend twee cd’s: en Wilde Bloemen van Frank Boeijen. Vooral Frank had mij toen om een onverklaarbare reden te pakken. De volgende 12 jaar verloor ik Frank Boeijen uit het oog, behalve het obligate Kronenburger Park op studentenfuiven. Tot ons ma enkele maanden geleden de cd ‘Toen & Nu’ kocht. De eerste liedjes die mij bevielen waren opnieuw deze uit het album ‘Wilde Bloemen’: Koud in mijn hart, Wilde bloemen en Ze geeft om mij … maar ook nummers die ik ooit al eens vaagweg van gehoord had: Paradijs, Zwart Wit, Suzanne, Ik Drink, Welkom in Utopia en niet het minst Zeg met dat het niet zo is.
Terug naar de vrijdagavond in Torhout… hij komt daar naar ’t schijnt nu al 15 jaar en van vrienden hoorden we dat het deze keer waarschijnlijk één van de minste zou worden omdat hij voor een kleine bezetting had gekozen… Frank zelf aan de akoestisch gitaar, Ruud aan de piano afgewisseld met een eiken huiskamerorgeltje (heel romantisch van uitstraling) en Charles op de basgitaar, maar meestal tokkelend op de contrabas. Minimaal misschien, geen pop-rocksetting zeker, maar volgens mij is dit een set die Frank Boeijen optimaal tot zijn recht deed komen. Hij heeft mijns inziens een heel typische en warme stem die zich perfect leent tot het zingen van poëtische ballade’s… en laat dit nu net zijn waar hij zich in deze theatertour ter gelegenheid van zijn 25 jarige artiestenjubileum mee profileert. Het spel met contrabas en klassieke piano brengt de klankkleur van zijn stem en zijn teksten tot hun volste recht… meer dan zijn traditionele synthesizer-pop-rock die de stem en tekst vaak overstemde. Nieuwe liedjes werden afgewisseld met oude klassiekers, maar allemaal bracht hij ze op een intieme en poëtische manier. Daar waar zijn teksten al kleine vleugjes poëzie tentoonspreiden, dan vulde hij de stilte’s tussen zijn nummers nog eens op met eigen gedichten in samenstrijd met prachtig pianospel (een combinatie dat me deed denken aan de samenwerking De Leeuw en Hautekiet). Het concert beviel me dus ten zeerste en ik zou haast gaan hopen dat Frank zijn tour op live-cd zou uitbrengen. Een concert met genoegdoening …
Deze middag zag ik dan ook een uitzending van Gorki’s tournee “De Vooruitgang” op Canvas. Het dateert wel al van 2003, maar wat doet dat ertoe… Ik vond het virtueel opvoeren van collega vlaamse artiesten toch wel gewaagd (vooral Mia laten uitvoeren door Flip Kowlier), maar het resultaat was zeer bevredigend. Meer van dat … ik moet dringend meer naar theaterconcerten gaan, de eerstvolgende -live- op mijn agenda is Raymond Van het Groenewoud in Brugge. Op Canvas kijk ik inder geval uit naar Sioen volgende week …
Frank boeit
