Woensdag 7 november, enkele uren na de BHV-stemming, zit professor Paul Vanorshoven in het Radio1-programma “Vandaag” waarin hij deskundig commentaar levert bij de politieke situatie. Op een bepaald moment laat men een luisteraar aan het woord die zich afvraagt of zo’n crisis niet nog eens een goed moment is om het Europa van de Regio’s nog eens onder de aandacht te brengen. U zal wel al begrijpen dat mijn oren meteen gespitst stonden, eindelijk werd er nog eens, zij het kort, aandacht besteed aan mijn grootste politieke overtuiging.
Vanorshoven maakte er echter korte metten mee. Samengevat kelderde hij het Europa van de Regio’s als een idioot fantasme van een aantal nationalisten in het begin van de jaren ’60 dat zeker in een Europa van de 27 compleet onwerkbaar zou zijn. Als Europeaan en regionalist voelde ik me natuurlijk zwaar in het kruis getast. Een volledig uitgebouwde argumentatie zal ik hier nu niet geven, maar toch een aantal korte bedenkingen.
Een Europa van de Regio’s zou zeker niet minder werkbaar zijn dan het huidige Europa van nationale staten. Net door hun omvang en hun staatsnationalisme zien landen als Frankrijk Europa als een middel om hun eigen internationale en economische doelstellingen te verwezenlijken en kelderen zo een gemeenschappelijk Europees project. In een Europa van de Regio’s, op basis van een echte federalisme, zou er trouwens niet meer gewerkt worden met unanimiteit, maar met gewone en 2/3 meerderheden. Uitgaande van de federale logica dat men burger is van de regio en de Europese federatie. Die Europese politieke federatie hoeft voor mij evenmin de 27 te omhelzen. Bij voorkeur beginnen we met een kleinere groep, de Benelux om maar iets te zeggen. Regionalisme kelderen als een fantasme van enkelingen doet trouwens onrecht aan een Europese partij als de EFA dat meer dan 30 regionalistische partijen vertegenwoordigd.
Aaaaah Tom,
At last eens een politiek commentaar. Ik zat er al weken op te wachten. Strips enzo interesseren me minder, een stevige analyse des te meer. Enkele bedenkingen:
– Een Europa van de Naties (ipv de staten die nu verschillende naties herbergen) lijkt mij de beste constructie
– Daarbij hanteren we één Europese kieskring (vanuit de bedenking dat geregeerd worden door iemand waartoe je de kans niet kreeg te verkiezen, per definitie ondemocratisch is)
– Er komt een Europese Senaat met twee afgevaardigden hun lidstaat, ongeacht hun grootte, om de “numbergame-effecten” door de federale kieskring voor de Europese Kamer wat te temperen.
– Afschaffing van de ondemocratische Europese Comissie, en alle andere Europese Raden (RvE, RvM en vele andere dinosaurussen) die ons gigantisch veel geld kosten.
– Brussel als administratieve hoofdstad van Europa, maar een deconcentratie van de hoofdstedelijke functies, zoals dat nu al voor een stuk het geval is: Gerechtshof in Den Haag, enz …)
Zeer interessant ter zake is het laatste boek van DJ Eppink: “De Mandarijnen van Europa”.
Ik laat je nu maar: nog veel hersenloos werk voor de boeg.
Beste groeten,
Smithson.
http://www.smithsonsplace.eu