Een liedje waar ik telkens tranen van in mijn ogen krijg… gewoon omdat het veel te veel waarheid bevat godverdomme:
…
het was een nobel streven maar ik ben niet gegaan
ik zal me nooit vergeven
daar ik me door mezelf laat verslaan
oh elke dag belooft me
en ik beloof de dag
maar ’s avonds is het over
dat ik de droom nooit aanraken mag
ik wil het graag volledig
maar ik vind slechts een deel
of ben ik soms vergeten
en wil ik steeds weer veel veel te veel
bij u wil ik zijn
bij u wil ik zijn
bij u bij u
bij u wil ik zijn
u zwijgt als ik denk
u zwijgt als ik denk
u zwijgt
oh elke dag belooft me
en ik beloof de dag
maar ’s avonds is het over
dat ik de droom nooit aanraken mag
het mag nog zolang duren
een mens verandert niet
hij maakt zijn eigen afdruk
zingt eeuwig zijn verkreukelde lied
bij u wil ik zijn
bij u wil ik zijn
bij u bij u
bij u wil ik zijn
(RvhG)