Wat doet een mens die moe is, maar nog niet wil gaan slapen… right, hij gaat naar de cinema om een film over slapeloosheid te bekijken. Nadat The Machinist op het laatste Gentse filmfestival een indruk vanjewelste naliet, komt hij eindelijk uit in de publieke zalen.
De liefhebbers van modeltreintjes die verwacht hadden dat er nog eens een film over hun hobby of aanverwante gemaakt werd, mogen die hoop nog een tijdje opbergen. De
titel, oorspronkelijk El Maquinista, verwijst naar het beroep van Trevor Reznik, die zijn arbeidstijd slijt als bediener van een soort slijpmachine. Reznik lijdt daarnaast aan slapeloosheid. Hoe hij ook probeert het wil maar niet lukken, zelfs “Jezus Christ” bezorgde hem geen slaap. Die insomnia gaat gepaard met sociale stoornissen, buiten de koffiedame op de luchthaven en het lokale hoertje heeft hij niet veel gesprekspartners, en een serieus voedingsprobleem, hij komt precies uit één of ander concentratiekamp gesukkeld (“If you were any thinner, you wouldn’t exist”). Christian Bale, die Reznik vertolkt, viel voor de film 31 kilo af tot een schamele 54. Voor de geïnteresseerde vermageringsfreaks nog even vermelden dat zijn dagelijks dieet bestond uit een appel en een blikje tonijn. Na een jaar zonder slaap (of waarschijnlijker een jaar zonder een deftige slaap) begint Reznik zich wat vragen te stellen bij zijn eigen geestestoestand en een ongeluk in de fabriek brengt hem in een spiraal van waanbeelden en paranoia. Meer ga ik ook niet over de inhoud lossen, anders is de fun er al af. Liefhebbers van Lynch en films als Memento en Fight Club zullen wel het gevoel hebben van been there, done that … Inderdaad, The Machinist is er een mix van, maar dan een cocktail met die ene extra touch, dat ene geheime ingrediënt dat het verschil maakt. Een uitgemergelde Bale zal er zeker voor iets tussen zitten. Sterk aangeraden voor liefhebbers van de betere thriller.
Iets halvelings los van de film is de vertoning ervan. Onlangs had ik de discussie met een vriend of Eternal Sunshine of a Spotless Mind beter thuishoorde in de grotere zalen à la Kinepolis of in het alternatievere circuit (Limelight, Lumière, Sphinx, Cartoons, …). Na veel gepalaver kwamen we erop uit dat het alternatieve circuit meer aangewezen was. Maar wat dan te zeggen over de schijnbaar exclusieve vertoning van de The Machinist in Kinepolis (of gelieerde) zalen. Woensdag zaten we op de eerste vertoningsavond met welgeteld 14 man in de zaal en het valt dus te verwachten dat als het zo verdergaat deze schitterende film binnen de kortste keren uit de cinema vliegt. Zo’n film zou naar mijn bescheiden mening waarschijnlijk meer succes en aantrek hebben in het kleinere circuit. Het publiek is er ook meer naar en het Cinemanie-project van Kinepolis zal dat specifieke publiek daar niet weghalen. In ieder geval, gaan zien die handel, zolang het nog kan.
In een klein stationetje ???
