[WeekBlog1] Paranoid Android

Waar zou ik mijn eerste echte weekblog mee vullen? Inspiratie genoeg, van de bevreemde ervaring om met twee in voor het overige lege cinemazaal naar Letters from Iwo Jima kijken tot het vrijgeven van onze vernieuwde bedrijfswebsite. Laat ik dan toch maar ook eens mijn zegje doen over de internethype van het moment: Second Life.

Er is de laatste weken niet naast te kijken, je moet de krant maar openslaan of er staat wel een bericht in dat iets met Second Life te maken heeft, van terroristische aanslag tot Randstad-interims. Deze week kondigden onder andere de Europese Unie (in navolging van de Zweedse ambassade), Koen T’Sjien en Open VLD aan dat ze binnenkort in Second Life terug te vinden zijn. Ook in de blogosfeer maakt de hype een zekere ophef en zoals bij alle nieuwigheden zijn er die geloven in de toekomst ervan en andere die het niet verder zien komen dan een hype van korte duur. Zelf stond ik er ook wat sceptisch tegenover, maar een aantal blogposts van een Nederlandse collega-archivaris overtuigden me om toch eens de stap te wagen.

De manier waarop ik in SL terechtkwam, verschilde dus grondig met de ingesteldheid van de meerderheid die er voor het eerst inloggen. De omgeving waar ik via Christian in belandde, was bevolkt door een gebruikerssegment dat hun SL interpreteert als een verlengde van hun Real Life. Bibliothecarissen en archivarissen die zo gepassioneerd/gefascineerd zijn door hun job dat ze daar ook tijd in een “tweede leven” willen aan besteden. Of iets wetenschappelijker gesteld: professionals die willen weten welke rol “librarians”, “archivists” of “information managers” tout court kunnen spelen in virtuele omgevingen. Zo kwam ik dus meteen op Info Island, de thuisbasis van deze groep, terecht. Ik werd daar goed ontvangen en het viel me meteen op dat het daar een hoofdzakelijk Amerikaanse bedoening is (maar dat is misschien slechts een indruk zijn). Al snel werd ik opgenomen in de gebruikersgroep van “Archivists” en voor ik het goed en wel wist, zat ik op een zondagavond in een virtuele vergadering met een aantal archivarissen van over de hele wereld.

Second Life Meeting of Archivists
Vergadering met een aantal archivarissen. Mijn avatar/manneke vind je terug in het midden.

Ondertussen had ik al wat lopen rondprutsen met het uiterlijk van mijn avatar, geschapen naar mijn eigen evenbeeld ;). En dat is dan wel weer ’the fun part’ van het geheel, al snapte ik toen meteen ook waarom vele mensen snel afhaken. Het gaat niet allemaal vanzelf, er is een beetje volharding nodig om de overvloed aan functies wat onder de knie te krijgen, maar eens je dat vasthebt is het gewoon een magische wereld vol mogelijkheden en fantastische ontmoetingen. En van dat laatste had ik er een hele hoop de afgelopen week, maar daar ga ik nu niet verder op in.

Met uitzondering van één van de ontmoetingen deze avond. Eerder zei ik al dat politicus Koen T’Sjien (SPIRIT) zich ook in Second Life zou wagen … wel vanavond was de opening van zijn politiek praathuis. In Nederland is het ‘in’ om als politicus in online en virtuele communities aanwezig te zijn, in Vlaanderen blijft het vooralsnog beperkt tot Jürgen Verstrepen (en ook daar is hij heel geliefd) en T’Sjien. Op de officiële opening kon ik wegens het tijdstip (tussen 5 en 6) niet aanwezig zijn, maar naar ik vernam waren er een aantal actieve aanwezigen en wat meer “binnenwippers”. Terwijl T’Sjien zelf op Ter Zake was, teleporteerde ik mijzelf naar zijn virtuele stek en ontmoette daar onder meer de ontwerper van het gebouwtje. We hadden daar een aangenaam tooggesprek (foto hieronder) over politiek en SL natuurlijk.

Second Life Koen T’Sjien

Als goed wetenschapper trek ik nu nog geen conclusies, maar naar mijn eerste aanvoelen is Second Life een goede eerste stap in een richting met veel potentieel, die van de virtuele omgevingen. Want zeg nu zelf, een visueel aantrekkelijke omgeving is toch veel aangenamer om te communiceren dan bijvoorbeeld een doordeweeks IRC-kanaal.

Ohja, mochten mensen mij zoeken op SL, mijn avatar heet Elias Etchegaray. De voornaam was een vrije keuze, de familienaam kon uit een lijst gekozen worden en als Europees regionalist vond ik dat een Baskische familienaam mij niet zou misstaan.

3 Reacties

  1. Hé Tommeke, vergeet ook niet te vertellen dat op die foto uiterst links ikke zit. Die knappe vent met dat oranje shirt… 😉

    In tegenstelling tot vele andere digitale poppetjes loop ik nog steeds met het standaard exemplaar rond, met alleen een aanpassing van shirtkleur.

    Maar voor het overige is dit een (virtuele) wereld vol mogelijkheden hè! To boldly go where no archivist has gone before!

  2. Allé … ter aanvulling: Mensen, die jongen met het oranje t-shirt is een Hollander, correctie Brabander. Voor de rest valt hij best wel mee en als collega-archivaris vind ik hem een man met visie (al waren daar niet alle collega’s op de FAAD-studiedag het eens mee).

Laat een antwoord achter aan Christian Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.