Voorlopig geen Second Life meer voor mij. Niet omdat ik er geen zin meer in heb, au contraire. Evenmin omdat ik er geen tijd meer voor heb, ik maak er graag tijd voor vrij. Gewoonweg omdat de nieuwste versie van de client blijkbaar niet meer werkt op mijn jonge computer. Reeds bij versie 1.14.0.1 had ik verschillende problemen. Ik kon wel inloggen, maar na een aantal minuutjes liep het programma vast en na een tijdje ook mijn computer. Na een aantal voorvallen heb ik toen 1.13 opnieuw geinstalleerd tot een tweetal weken geleden versie 1.14.1 verplicht werd. Na de update bleken dezelfde problemen zich voor te doen. Diverse mails naar Linden Lab brachten geen zoden aan de dijk en daarom geef ik er met enig spijt in het hart er de brui aan.
Voorlopig dus geen SL-bijeenkomsten meer met archivarissen (al blijf ik de bijeenkomsten wel passief volgen via de verslagen op de Google-group), ook geen contacten meer met Belgen in SL, evenmin virtuele museumbezoeken en zo meer… Jammer, maar helaas. Dan moet ik maar een pintje meer gaan pakken 😉
Goodbye SL ?
Hoe zit het met de linux versie?
Soit, geen SL is idd meer pinten pakken. Hebt ge al een verse bak Westvleteren?
Hé, balen man! Check ook de Second Life blog en zo. Daar staan altijd wel wat trouble shoot tips op. Hoop je snel weer in-world te zien. 🙂 (trouwens, de versie van eergisteren was optioneel.)
@ Peter: ff de biertelefoon bellen … Ha right, ik ging die Linuxversie nog eens testen, maar was daar nooit toe gekomen. Lijkt me nu een goed moment.
@ Christian: balen inderdaad… op de SLblog heb ik ook al wat zitten snuisteren en daar heb ik meerdere lotgenoten gevonden, maar ook zij blijven blijkbaar met hun problemen zitten. Jammer, maar helaas!
Ja een frustrerend gevoel. Ik kan nu al enkele weken niet meer op mijn account op subeta. Eén of andere stomme 3rd party access… Heb al vier mails gestuurd en ze gingen er naar kijken, alleen heb ik sindsdien niks meer van de staff gehoord. Leuk zeg, de tijd die je er nu in gestoken hebt – twee jaar verzamelen, vrienden leren kennen, spelen – lijkt nu verloren. Ik zou het ook anders kunnen zien: no more games, grow up! Pffffff!