Drie Koningen

Ik herinner mij nu pas terug dat ik een week geleden hier geschreven had dat ik een verslagje ging maken van mijn avondactiviteit die dag. Heel uitgebreid zal het wel niet zijn, maar toch een paar herinneringen. Wat was de activiteit nu … mijn werkgever: het Archief-, Documentatie en Onderzoekscentrum voor het Vlaams-Nationalisme (ADVN) organiseerde de zogenaamde Driekoningengesprekken in café Den Yzer in de Vlaanderenstraat in Gent. Can it be more obvious denk ik dan … Vorig jaar was het thema “Wetenschappelijke geschiedschrijving en engagement. Een tegenstelling?” dat toen werd ingeleid door Bart De Wever (u allen bekend als voorzitter van de N-VA, maar net als ik historicus uit de KUL-stal) en Gie Van den Berghe (befaamd holocaust-historicus en 2 weken terug te bewonderen in Nachtwacht). Dat schijnt toe een enorm succes geweest te zijn en dus deden ze het dit jaar opnieuw op dezelfde plaats met dezelfde formule. Twee sprekers, één thema en een select publiek. De sprekers waren dit jaar Nelly Maes (zowat het bekwaamste europarlementslid dat België ooit gehad heeft, maar schandelijk aan de kant geschoven bij de laatste verkiezingen) en Romain Van Landschoot (de in het algemeen iets minder bekende biograaf van de veel bekendere Cyriel Verschaeve). Het thema dit jaar was eigenlijk tweeledig, “Mystiek in de Vlaamse Beweging” en “Kan Vlaams-nationalisme progressief zijn”, maar het werd al snel duidelijk dat de twee thema’s op elkaar aansloten. Dan was er nog het selecte publiek waar ik, dankzij het feit dat ik bij de organiserende instelling werk, plaats had tussen Vlaams(-nationalistisch)e intellectuelen. Ik kende vele namen, maar ik kon er weinig gezichten bij thuisbrengen. Buiten Marc Reynebeau, Bruno De Wever, Willy Courteaux en Frans-Jos Verdoodt was het publiek mij dus redelijk onbekend. Van Landschoot stak van wal met zijn rede over de “Vlaamsche katholieke mystiek” gecreëerd door Gezelle en de verderzetting ervan. Nelly Maes nam over met de stelling dat het Vlaams-nationalisme progressief moet zijn en daarmee voor een groot deel de oude mystiek moet van zich afwerpen, waarbij ze meteen overging naar een anti-VB-pleidooi die deze mystiek wel nog steeds huldigen, maar anderzijds ook ‘verkrachten’. Waarna de discussie met het publiek volgde… Die discussies zijn vaak het interessantste van de avond en ik heb er als historicus weer veel uit geleerd, maar die dingen zal ik jullie besparen. Wat ik jullie niet zal besparen zijn twee interessante discussiepunten die ik in mijn herinnering heb opgenomen. Ten eerste heerste er een algemeen gevoel dat er nog toekomst was voor het Vlaams-nationalisme en velen zagen, net als in de jaren ’60, in de jeugd de kiemen voor een hernieuwde Vlaamse dynamiek. Het probleem is nu dat vele jongeren met een Vlaams ideaal opgeslorpt worden door het VB en daar moeten democratische nationalisten tegen ageren met een progressief programma. Veel handengeklap, maar niet van mij. Daar kon ik Nelly en co niet in volgen. Ik ben zelf nog van de jeugd en in mijn omgeving zie ik weinig dynamisme rond Vlaams-nationalisme. Soit, een tweede punt in de discussie raakte mij iets meer. Iemand in het publiek had wat genoeg van al het gepalaver over progressief flamingantisme en vroeg zich af of het niet weer eens tijd werd om de republiek weer eens hoog op de agenda te plaatsen. Het zal een aantal lezers hier waarschijnlijk niet verbazen dat ik terstond klaarwakker was en met 100% aandacht de verdere discussie volgde. Het antwoord van Nelly Maes was kort en verder ontwijkend, maar ze stemde in dat er weer eens een nieuw vlaams republikeins dynamisme tot stand mocht komen en natuurlijk liefst ook nog democratisch, dus los van het VB. Applaus bij het publiek en ook bij den dezen hier. Met een knipoog naar Siegfried ben ik inderdaad ook van mening dat er eens een nieuw initiatief van wal mag steken. Vlaams, republikeins, los en boven de partijen. Er bestaat inderdaad wel al een Republikeinse Kring in België en ben er zelfs actief lid van, maar het probleem is dat ik daar als enige Vlaming weinig kan uitrichten voor Vlaanderen. Dat die kring zich niet wil uitspreken over de staatkundige toekomst van België bij het realiseren van een republiek is enerzijds een voordeel, zo bereik je een maximum aan mensen, het nadeel is dan weer dat ze iets te vaak belgicistisch overkomen. Daarom dat ik er ook lid van ben, niet omdat ik belgicist ben, maar om een beetje een tegenwicht te vormen. Maar nog beter zou een eigen vlaamse vereniging van democratische republikeinen zijn, want als je republikein bent in Vlaanderen wordt je meteen in extreem-rechtse hoek geduwd. Dat terwijl in principe de VLD de meest republikeinse partij zou moeten zijn, maar dat is ze jammergenoeg niet, uitgezonderd een kern basismilitanten en West-vlaamse parlementairen. Siegfried schreef een tijdje geleden een Republikeins FAQ en registreerde een veelzeggende domeinnaam, ik probeer al een tijdje een kort historisch overzicht van de Vlaamse republikeinse gedachte te schrijven (wat niet heel vlot gaat), … en zo zullen er nog wel kleinere initiatieven zijn… Maar misschien wordt het eens tijd voor actie, want de viering van 175 jaar België en haar monarchie is volop bezig (alhoewel dat volgens mijn historisch geheugen voor de monarchie pas in 2006 zou mogen zijn).

5 Reacties

  1. Ik krijg hier ook een orgasme 😉 .Zou het dan toch? En de enige manier om VB in te dijken is tegengewicht vormen met republikeinse waarden.
    Mensen stimuleren voor de juiste dingen.
    Ben zelf lid van een kring mensen die om de zoveel tijd samenkomen en na een voordracht van een professor, wetenschapper of een deskundige, iemand uit de politieke kringen,…wij kunnen debatteren over het reilen en zeilen binnenin de maatschappij, culturen en het leven algemeen, wat een enorme verrijking betekent.

  2. Jah verdorie, ik had wel al een paar motivaties om te bloggen, maar mensen tot orgasme’s brengen zat er nog niet tussen 😉
    Overigens zo’n discussiekringen zijn best wel interessant. Kben zelf nog lid geweest van een kring die voornamelijk discussieavonden organiseerde rond internationale politiek. Nu beperken mijn discussiemomenten zich tot soms legendarische discussies boven trippel en trappist…

  3. Zeer zeker dat ze leuk zijn, kheb er net weer ene achter de rug, het probleem is meestal dat je bij de laatste discussie wat onhelder begint te denken 😉

Laat een antwoord achter aan TomC Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.