Allé waar blijft de “Filmed in Supermarionation”, vroeg ik mij af bij de aftiteling van Team America. Iedereen zal ooit wel al eens van de Thunderbirds gehoord hebben, sommigen zullen het terloops al eens gezien hebben en de echte freaks like me hebben alle afleveringen gezien en kennen zelfs Stingray en Captain Scarlet and the Mysterions. Anyhow, net als die Gerry Anderson-series uit de jaren ’60 maakt Team America gebruik van miniatuurdecors en marionetten. Alleen doopten de makers van Team America de Supermarionation-techniek om tot hun eigen Supercrappynation door de draadjes van de poppen opzettelijk zichtbaar te laten. Mijn eerste gevoel bij het zien van de film was er één van:”yeah, zo moest de nieuwe filmversie van de Thunderbirds zijn”, maar ja Jonathan Frakes aka Commander Riker besliste er een kinderlijke film van te maken. Maar genoeg Thunderbirds, back to Team America. Persoonlijk zwaar ontgoocheld in de South Park-film, keek ik met enige reservatie uit naar het nieuwe langere werk van Trey Parker en Matt Stone. Ontgoochelen hebben ze zeker niet gedaan, contrarie ik ben gewoonweg overenthousiast, fuck yeah. Zowat alles in verband met het rechtse amerikaanse beleid, het patriottische denken, domme amerikanen en cultureel non-besef, terrorisme, linkse protesten, WMD’s, internationale politiek, … wordt in het belachelijke getrokken. De referenties naar Star Wars, The Matrix, Kill Bill en zelfs het computerspel Street Fighter zijn in overvloed aanwezig. Team America is een film die je 15 maal kunt bekijken en dan nog steeds nieuwe hilarische details kan ontdekken. Sommigen zullen bepaalde vormen van humor iets minder kunnen appreciëren omdat het enerzijds soms immens droog of flauw is (A: That’s like 911 times a thousand. B: Yes indeed, 911000). Anderzijds wordt er van de kijkers wel verwacht een beetje basiskennis te hebben van de wereldpolitiek, bvb niet weten wie Hans Blix en Kim Jong Il zijn, ontneemt u al een hilarische scene. Och, je kan het zo gek niet bedenken of het wordt in deze film geridiculiseerd. Zelfs onze eigenste Albert II wist een cameo te versieren, wat dan ook weer bewijst dat Parker en Stone hun werk echt wel grondig gedaan hebben. Ook de soundtrack is een combinatie van ‘Meet the feebles’-achtige musicalteksten (Everyone has AIDS) en foute rock (America, fuck yeah). Het verhaal? Compleet irrelevant als je het mij vraagt, maar kort samengevat: de wereld wordt bedreigd door terroristen onder leiding van de Noord-Koreaanse leider Kim Jong Il en een Amerikaanse elitegroep gaat de wereld redden. Een plot waar je alle wegen mee uitkunt, maar de makers van Team America: World Police hebben de best mogelijke weg gekozen. Voor liefhebbers van South Park, King of the Hill, The Simpsons en andere fijnzinnige maatschappijkritische series is TA een must-see. Voor de anderen met een gezond gevoel voor humor en relativering een sterke aanrader.
Amerika, Fuck Yeah …
Het is onbegrijpelijk dat ze hem niet in Gent uitzenden. Het is inderdaad een film waar je nog lang na het bekijken van geniet. In mijn directe omgeving hebben we twee weken aan een stuk TA quotes naar elkaars hoofd geslingerd.
Wat een geluk dat Tom zulke goede connecties heeft 😉